55 dagen van huis

Hi sweeties,

Alweer 55 daagjes ben ik van huis, weg van Nederland, aan de andere kant van onze wereldbol. Ik weet het moment op schiphol nog zo goed als de dag van gisteren. Maar toch voelt het ook weer alsof ik hier al een paar maanden zit..

Afgelopen anderhalve week bestond uit vrijwilligerswerk, mee doen aan evenement, feestjes, chillen, prizegiving, werken, tripjes, belastingaangifte en school. Want ja, ook school gaat hier gewoon door. Plan van aanpak, minoren kiezen, report schrijven en skypgesprekken plannen. 

Zaterdagochtend was de dag van The Dual. Na het stappen vrijdagavond en 1 uurtje slapen ging om 4 uur  ‘s ochtends de wekker. Gelukkig was Sander zo lief om ons weg te brengen en zaten we om 5 uur in de auto, om vervolgens om 6 uur te vertrekken richting het zo goed als onbewoonde eiland Motutapu. Waarom doen we dit?! Die gedachtes speelde die ochtend regelmatig in mijn hoofd. Om half 7 kwamen we aan op het volledig donkere eiland. Alles werd nog opgezet en zo ook ons tentje. Vervolgens werd het al snel wat lichter en konden we bij de registratie aan het werk. Na de registratie hebben wij de 10 km gelopen en beetje gerend. Dit was zeker de moeite waard, awesome!! Het leek net teletubbieland. Na aangekomen te zijn bij de finish hebben we lekker even in het gras genoten van het zonnetje en een cider. Onze volgende job stond alweer op ons te wachten. We moesten bij de finishlijn mensen vertellen hun transponder af te doen. Rond 3 uur was het tijd om lekker te eten, te chillen en een feestje ervan te maken. Steeds meer mensen gingen naar huis en er bleven zo’n 30/40 mensen achter op het eiland. Met zijn alle hebben we op het grote grasveld, met een leuke band, aan zee staan dansen. Dit was het perfecte plaatje van een primitief feestje op een onbewoond eiland. Hierna hebben we met alle medewerkers gebbqt. De volgende ochtend konden we beetje wakker worden aan zee en hebben we om 12 uur de ferry weer terug naar huis gepakt. Een echte ‘New Zealand Experience’ with locals!

Dinsdag heb ik samen met mijn supervisor de spullen van het evenement opgeruimd, ook dat soort klusjes moeten gebeuren. Aan het einde van de middag zijn we naar locatie gegaan om daar de prizegiving te doen met als taak fotograaf. Na de prizegiving kwam ook Amber en zijn we met mijn collega’s wat gaan eten en drinken. De details zal ik jullie niet vertellen, maar het was een gezellige avond. 
Vanaf woensdag kon de drukte van werk beginnen, debriefing, véél mensen mailen en antwoorden, remaining events betalen voor participants, survey sturen, survey analyseren en dat soort zaken. Aan deze tasks zal ik werken tot half april. Want half April is het eindelijk zover en zal ook Walter beginnen aan de lange reis deze kant op! Oh wat ben ik een blij kind als hij hier bij mij is! Let the adventure begin and travel around New-Zealand! See you soon!

En afgelopen weekend was het zover, de Tongariro Alpine Crossing. Deze Tongariro Alpine Crossing is een van de world’s greatest single day hike en duurt zo’n 7 uur. Vrijdagavond vertrokken we richting het hostel gelegen in Taupo. Na paar uurtjes slapen ging de wekker om 5 uur en om 6:20 vertrok onze bus richting de Crossing. Excited!! Vol goede moed, rugzakken vol, goede mindset, sportieve outfit en lekker weer kon de wandeling beginnen. Na het warning sign waarop stond hoe strenuous de trail was, begonnen we met de echte beklimming van de berg. Het was steil en vermoeiend, maar hoe verder we kwamen, hoe mooier het uitzicht. En laten wij enthousiastelinge onderweg ook nog besluiten om nog extra de vulkaan Ngauruhoe te gaan beklimmen, zonder te weten waar we aan begonnen. Met handen en voeten werk, klim en klauterpraktijken, pijn in de benen, pauzes en vallende rocks zijn we uiteindelijk boven op de vulkaan gekomen. Eenmaal boven gekomen waren we al snel een van de meest vermoeiende en heftige bergwandeling van ons leven vergeten. It was magic and paradise!! Na een uurtje te hebben genoten kon de wandeling naar beneden beginnen...Steil, gevaarlijk en zo weinig grip dat we delen op het grind op onze billen naar beneden zijn gaan glijden, daar hadden we niet op gerekend en geen rekening mee gehouden. Gelukkig zijn we allemaal veilig beneden gekomen. Dit was eens en nooit meer. Maar...WE DID IT!! Na dit avontuur was onze crossing nog niet afgelopen, want hierna stond er nog een wandeling op ons te wachten van heel wat uurtjes. De natuur, de uitzichten, de mensen, het weer. Het bijzondere aan Nieuw-Zeeland is dat het zo verschillend is: van grillig vulkaanterrein, knalblauwe meren, groene bergen en uitgestrekte bossen. Bij deze crossing inclusief de Ngauruhoe vulkaan, van in totaal ruim 10 uur wandelen, 500 verdiepingen en bijna 30 km was het allemaal te zien. Alle valpartijen, blauwe plekken, zweet, spierpijn en conditieproblemen waren het meer dan waard! Tongariro Crossing, see you in 3 weeks again. Can’t wait!!

Vanavond hebben we een bbq op het strand op de planning staan. Morgenochtend wordt ik opgehaald door mijn supervisor, wordt het weer een drukke dag en heb ik eind van de dag mijn skypgesprek. Have a nice week and for the photos; not complaining at all! 

Cheers, x